Şimdi zamanı durdurdum
Efkarlı kaldırımların eteğine düşmüş saçlarım
Yürüyorum duraksız sokaklarda
Eşimdi zaten yorgun sabahlar
İncitmedi bedenimi yüreğim kadar sözlerin
İnanmadım şimdi yarı yoldayım
Bakıp etrafıma baştan sarıp olanları
Şimdi doğrulma zamanı
Kahretmedim kahır çekmedim
Uyumadım uyandırmadım
Öpmedim saçlarına hiç dokunmadım
Özgürlüğün eteğinde hiç dolaşmadım
Özgürlük ya karanlıkmış
Şimdi bende karanlıktayım
Bu gerçek mi
Gerçekler gerçekten mi
Ben yaşatmadım bunları aynalardaki gördüğüm ben değilim
Beni bana bırakmadınız ya
Ben artık sizinde değilim
Saçlarımı taramanın zamanı
Beyazlara sarılmalı
Karanlıkın özgürlüğünden vazgeçip
Birine ait olmalı yada
Biri ben olmalı
Artık güneş doğmalı sizin sokağınıza da
Adımlarımla dağıttığım dünyamı
Koşarak öperek okşayarak
Bezetmeli güzelliklerin gölgesinde
Bir dünya kurmalı
İçinde küçük oyunlarla mutlu olan o deli çocuk
Artık mutluluk için yaşamalı
Yada mutlu sanmalı kendini
Oyuncaklarını eline almalı yeniden
Bir misket savurmalısın denize ya
O damlacıklar senmiş gibi
Gülümsediğini görüyorum
Her şey daha bi anlamlı dimi :?
Biz yaptık kurduk koruduk bu dünyayı
Yanlışları doğru sandık koştuk karanlığa doğru
Şimdi aydın aydınların izinden
Emin zeminlerin sesinde koştururcasına
Değiştir zamanı durduğu yerden
Korkma aynaya bakmaktan
Sen bu değil bunlar senin……
Efkarın gölgesinde kahretmediğin sürece ağlamayı kesip gülebildiğin günlerin bir adım önünde olduğuna inanarak …… Sende Gülümse….