2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1167
Okunma
Eskiden kalma bir insanlık astım suratıma
duvarlarımda kerpiç çocuklar
ellerim nasır ağlar göğüm salıncaksız
duramadım tenhasına nasıl karıştıysam hayatın
içimde öyle ölü’ki yarınlar
abdest’siz yıkanmış günahlarım yanar
sus artık sus hicran her yanım
sus bela kapımda kanım
nerde yazıldıysa hayat hikayem orda ağlasın
dün’üm bu günüm
belki hiç sormamalı hayata
ben kimim
boş ver takma kafana
bela , insanlık her yanım
ağaçlarım yeşersin insanlığımdan
tanımasın dünya boğazıma kadar battım
yer kalmadı
dönüşsüz yollardayım.....
Cevap Yaz