KÜSKÜNÜM



Gözlerin gözlerime, bakmaz oldu can özüm,
Gönül kapımı vuran, sözlerine küskünüm.
Hayâlimde kayboldun, yokluğunda sensizim,
Seni bana çok gören, düzlerine küskünüm.

Tek mimarı olsan da, sebepsiz gidişlerin,
Unuttun mu adımı, yolunda mı işlerin,
Serilmiş üzerime,elem dolu düşlerin,
Zamansız söze giren, gizlerine küskünüm,

Kurudu gönül bağım göğe savruldu tozu,
Eritmez oldu güneş, ruhumda donan buzu,
Sen Çobanım olsaydın, ben yaralı bir kuzu,
Hasrete ferman veren, nazlarına küskünüm,

Bir kıvılcımdı düşen, yaktı ciğerim yaktı,
Bak ma’nâ âleminde, nice surları yıktı,
Saklamak istediğim, duygular dışa çıktı,
Başka isimler soran, sazlarına küskünüm..

Susturdum yüreğimi, ağlasam da yok duyan,
Can içre canı sildim, dayan ey kalbim dayan,
Bilseydim varlığımla vermezdim sana ziyan,
Düşleri şerre yoran, izlerine küskünüm.

Anlamadın bir türlü, neydi ruhumu yakan,
Kor kızıl damarlarda, ateş misali akan,
Meğer vefa kahrıymış, insanı yere yıkan,
Ümit bağımı bozan, güzlerine küskünüm.

Adem BİLİCİ.