2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1656
Okunma

Üşüyorum yokluğunda
Yoksun
Uzanıp dokunamazsın yalnızlığıma
Artık
El yetmez
Güç çatmaz oldu
Yol vermez oldu karlı dağlar
Üşüyorum
Zemherinin ayazındayım
Yoksun
İçim üşüyor
Ellerim koynumda
Gözlerim umudunu çoktan yitirdi bilesin
Çoktan vazgeçtim yolunu gözlemekten
Yoksun
Şimdi ayazlar aldım koynuma
Üşüyorum
Ah sevdiğim
Ömrümün baharı
Bak artık bütün mevsimler kar boran
Saçlarım kar beyazı
Gönlüm sevdandan yorgun
Zemherinin ayazındayım
Üşüyorum
Son bir nefes
Sesini duysam
Bahar gelse
Çiçekler açsa üstümü örten toprağımda
Usulca sokul yanıma, gelirsen
Ağlama
Kara yazgı de
Hemen gitme
Konuş benimle
Bir avuç toprak al toprağımdan
Bohçana kat
Beyaz gelinliğinle bekleyeceğim
Bekletme
Bari kara toprakta yalnız koyma beni
Üşüyorum.
Eyüp Doğru
15 Kasım 2009 Pazar
5.0
100% (1)