MUTLULUĞUN UMUDU

Serap dolu bir vaha, hayat; rengârenk boya
Atlı,yaya yollarda her adımda umut var
Kıvranırken acıyla bazen tatlanır rüya
“Uyan rüyadan! ” diye insafsız bir komut var

Ömrümün adımları niye döner eleme?
Tebessümü elimden alan eller beşeri
Rab, kulunu hakkıyla gönderirken âleme
Örülen barikatlar kul elinin eseri

Ona giden tüm yollar neden halâ pütürlü?
Çözülmüş bir yol bulsam düğümlenir ardımdan
Kendi rolümü kendim seçemedim bir türlü
Kuldan gelen engeller yıkılsa diyarımdan

Bin umutlu kuyuda ipsiz kalan hayaller
Son umudu eliyle tutmak için çırpınır
Kurak geçen mevsimden damla arayan haller
Bir tutamlık lezzeti yutmak için çırpınır

Mutluluğun umudu bir ömrün tek konusu
Her bahar vagonuna yolsuz yolcu eklenir
Serap gibi yollarda bir hayâlin panosu
Bitiş görünse bile, “umut ” diye beklenir.

ASUMAN SOYDAN ATASAYAR