Kim bilir gönül bağımda güllerin açtığını
Kim bilir benim sana susuz sana açlığımı
Kimi yolunda harcadı ömür gençliğini
Kimi senden habersiz gitti öylece

Kimi domur idi soldu gül olmadan
Kimi açtı soldu sana gelmeden
Kimi niçin yaratıldığını bilmeden
Bu yoldan yürüdü gitti öylece

Kimi taşlı tozlu yollarda kaldı
Kimi gayesinden gülden haz aldı
Kimi nasıl yaşadıysa öylece öldü
Kimi namazsız kefensiz gitti öylece

Besmeleyle tohumu attım topağa
Her birinde güller bitti öylece
Zalimlere sordum hikmet sırrını
Çözemeden göçüp gitti öylece

Adını anmadan ağlamaz kalem
Bunu biliyorum bende böylece
Senin nurunla yarattı âlem
Bunu biliyorlar elbet böylece

Kimi kondu sarıldılar âleme
Kimi gül olmadan gitti ölüme
Herşeyi kim verdi düşün diline
Kimi yarı yolda kaldı öylece

Yaradan kul dedi resul ümmeti
Kimi nasibini aldı böylece
Kimi dedi olmaz mal mülkte benim
Kimi isyanlarla gitti öylece

Eren olmaz kâinatın sırrına
Zerre bulur bilim derler adına
Kendi bir kâinat varmaz farkına
Hep başka yerlerde arar öylece

Bir ağacı çekirdeğe sığdıran
Meyve yedi bilmedi ki öylece
İnsan bir kâinat mizanı kuran
Okumadı bilmedi ki öylece

Şair değildim bana yazdırdın
Yüreğimden ne gelmişse öylece
Sabah namazında kalem aldırdın
Gelen heceleri düzdüm böylece

Halife Bozbayır