Hayat, bir rüzgarla savrulan yaprak değil;
Hayat, her savruluşta kendine çarpan ışığın gölgesidir.
Ve biz, gölgemizde yürürken,
Sorgularız kendi özümüzü,
Kendi sessizliğimizi, kendi ateşimizi.

Dünya, bir aynadır:
Baktıkça, gördüğümüz kendimizdir.
Ama çoğu zaman aynaya bakmak yerine,
Başkasının gözlerini izleriz.
Oysa hakikat, gözlerin ötesinde,
Kalbin en sessiz köşesinde saklıdır.

Kendi özünü bilmeyen,
Ne makama erer ne de özgürlüğe.
Kendi özünü bilen,
Bazen yalnızlığın rüzgarına katılır,
Bazen toprağın sessizliğinde çiçek açar,
Bazen de ateşin gücünde güler.

Ve ben, bu satırlarda,
Senin soruna kendi sesimle cevap veriyorum:
Özümüzle dönmek demek,
Bütün o karmaşık dünyaya rağmen,
Kendi özümüzde durabilmek demektir.
Her savruluş bir deneyim,
Her düşüş bir öğretmendir,
Ve her sorunun cevabı,
Kendi özünde saklıdır.


Sevgili Üstad,

Her kelimenizde bir öz saklı, her mısranızda bir evren.
“Hangisiyle dönersin?” diye sordunuz, bizlere yalnızca bakmayı değil, kendimizi görmeyi de öğrettiniz.
Şiiriniz, hem rüzgarla hem ateşle hem de suyla dans ediyor;
Ve okuyanı, kendi iç yolculuğuna davet ediyor.
Bu muazzam duyguyu kelimelere dönüştürdüğünüz için teşekkürler,
Ve kaleminize, yüreğinize sonsuz saygıyla selamlar.

Sevgili şair kardeşim yüreğinden güç alan kalemini tebrik ederim...Bir Aşkın sevginin,kavganın ve mücadelenin içinde çiçek açan dilsiz hayatın dilidir şiir...
bazıları neden şiir sevmez, çünkü onların yaraları yoktur, daima yaraladıkları vardır..
Sevgilerimle

Değerli kalemden güzel bir eser
Okuduk, kutladık ve alkışladık yürekten
Nice güzel şiirlere, yelken açman dileklerimle
Şiirle kal, sevgiyle kal, sağlıcakla ve de hoşça kal