Çaydır insan ruhuna vuran kehribar ışık.
Billûr kaşanelerde az şekerle karışık.
Kıtlama içenlere bu biraz yabancıdır.
Şıngır şıngır bardakla kaşık zaten barışık.

Semaver,ateş, demlik imecesinden doğar.
Huzur semalarından suyun özüne yağar.
Sanki su duadadır buğu buğu yükselir.
Bir görünmez el olur, bardağa huzur sağar.

Ünsiyetten zuhurdur, bardak içinde nurdur.
İnce belli bardaktan demliğe dönen kurdur.
İtinayla dudağa götürülürken bardak.
Yorgunluğun önüne çekilen taze surdur.

Her dem aynı demdedir, gaye ona istikrar.
Semaver, demlik, bardak; şeker kaşık hoş tekrar.
Sıcacık nefesi var, hem serinlik hem de har.
Gördüğü günden beri gözle gönül bîkarar.

Çayını huzur ile yudumlamak ne de haz.
Günde üç öğün içsek deriz onu yine az.
Billûr penceresinden göz kırpar gel iç diye.
Demlikte dursa bile bardağında duramaz.

Dökülür de bardağa olur dudağa rahmet.
Semaverle demlikten hazza huzura davet.
İnce belli şivekâr ince hayaller kurar.
Bu incelik içinde sen içmeye devam et.

Ne demlikte sükunet ne içende nedamet.
Bize çay sunmak için, ateş su çeker zahmet.
Suyun sıcak nefesi değince kara çaya.
Bir renk cümbüşü başlar,görenler eder hayret.
Ankara,09.11.2009 İ:K