Sus,
Sakın konuşma!
Gerek yok anlatmaya…

Gövdelerinin üstünde taşıdıkları
Dar alana sıkışmış gri hücrelerinin
Kimyası yetmez bizi anlamaya…
Çünkü onlar,
Henüz bilmiyorlar
Sonsuzluk için ayağa kalktığımızı.
Ve henüz görmüyorlar
Tarihimizin en büyük devrimi için
Göğsümüze çektiğimiz kara bayrağı…

Kaostan tek anladıkları
Ortalığın toza dumana bulanması.
Sınırsızlığın tadını almadıklarından
Baraj kuruyorlar düşlerine.
Delice akmak varken
Bilinmezlikten korktuklarından
Duruyorlar öylece...
Çünkü onlar,
Her başkaldırışta
Sağa sola kaçışmış
O kokuşmuş, o eski adımların
Üstünden geçtiler yalnızca…

Bu sefer biz tutup ışığının ucundan
Batıracağız güneşi gecenin en derin nehrine.
Gölgeleri çoğaltıp gizlenmek için değil,
Dünyanın her yerinden
Bir tek bizim ateşimiz görünsün diye…

Boş ver,
Hiç konuşma!
Artık uğraşmayacağız anlatmakla.
Bundan sonra eylem barındıran
Dizeler dizeceğiz aşka…

25.05.2007