11
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2076
Okunma
hayallerimi toplayıp bir bir ayaklar altından,
sevdamın mahşer yerinden sesleniyorum sana..
ve diyorum ki, “Sen Hiç Sevilmedin..”
dağlar oturmadı hiç, içime benim,
bir damla gözyaşına..
sen gülesin diye,
içimden hiç ağlamadım..
sen hiç sevilmedin..
ve alışkanlıktan öteye gitmedi,
sana olan tutkunluğum..
gözlerin de geçmedi hiç şiirlerde,
güneşi yıldızlarda kuruttuğum..
ve bilmedin hiç sevilmediğini.
aşkı astığın daldan düşüp,
öyle bakma göremiyorsan,
gözlerimden içeriyi..
inanmadığın onca düşün arasından,
yalnız bu çığlığa inan,
“Sen Hiç Sevilmedin…”
pas tutmaz gümüş bilirim.
ki sırf bu yüzden,
ne düştüyse payına / sevgimden yana..
bir parmak toz gibi silkele,
mavi elbisenin eteğinden.
kirlenmesin..
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz