Kalemim kirlendi her bir satırda
Yazarım,yazarım sözler utanmaz!
Gönülde her mısra bir yer bulurda
Gezerim,gezerim gözler utanmaz!

Yerimden doğrulup ayağa kalksam
Bu yaşlı gözlerle aynaya baksam
Aynadan gönlüme çığ olup aksam
Sızarım,sızarım izler utanmaz!

Baktıkça kendime içim burkulur
Umutlar kaybolur,anılar kurur
Gözyaşım gönlüme,akar kor olur
Yakarım,yakarım közler utanmaz!

Yanınca bu yürek,coşar sel gibi
Her satır yürekte,koşar yel gibi
Dört mevsim saçıma,yağar kar gibi
Akarım,akarım yazlar utanmaz!

Yüreğim coştukça,kalem koşuyor
Koştukça kalemim,beni aşıyor
Her mısrayla belki,binler yaşıyor
Bakarım,bakarım yüzler utanmaz..!

M. Levent ÖZGEÇ