Bir iş kapısında sıraya girdim
Derdimi duyunca başa yazdılar.
Gözümdeki yaşı sildiler amma
Sözümdeki taşı boşa yazdılar!

Bozuk bir moralle huzura durdum
kendimce her tavrı hayıra yordum
Sorularda doğru cevabı buldum
Alaylı bakışı kaşa yazdılar!

Öğlen oldu istirahat verildi
Umutlarım çimenlere serildi
Yuttuğum lokmayla yüzüm gerildi
Zehirden soruyu aşa yazdılar!

Hayaller kuruldu simit başında
Param olsa ayran gelir peşinde
Bakışlar yoruldu yirmi yaşında
Yorgun bakışımı düşe yazdılar!

Yeniden bir daha girdik içeri
Tavşan kanı çayı gözdü içeni
Soruyu bilsem de yok ki seçeni
Sinirimi kırık dişe yazdılar!

Sınav bitti başka odaya girdim
Kırılan umudu derdimle derdim
Kayıt memuruna adımı verdim
Toz pembe renginde fişe yazdılar!

Boynumu bükerek çıktım dışarı
Dilim sükut etse gönlüm haşarı
Bu seferde seçemeden baharı
Bir sonraki kara kışa yazdılar..!


M.Levent ÖZGEÇ
Gönül Pınarı Kitabından