Pir sultan abdaldan ozan Veysel den
Sivaslı m konuşur hem dilden telden
Havasıyla suyu serttir ezelden
Yiğitleri çok mert olur sıvasın

Sivas ı söz ile anlatmak çok zor
medeniyetlere ışık olmuş gör
Veysel’i sorarsan gözleri de kör
Ozanları boldur gardaş Sivasın

Toprağı fışkırır şair ozanla
karalayıp katlettiler düzenle
Evleri örtülür ağaç hezenle
Hezeni sor desin sana Sivasın

Gelini kızları edepli uslu
Yağız delikanlı olur namuslu
Çifte minaresi kalesi süslü
Hele sor anlatsın sözü Sivasın

Gard aş diye başlar kelamı söze
Suyun çıktığı yere diyorlar göze
Sivas ı anlatmak çok zordur size
İçinde yaşamak güldür Sivasın

İnsanı yurdumun dört bir yanında
Yiğitlikle mertlik vardır geninde
Adamda kesseler onun önünde
Ser verir sır vermez canım Sivasın

Kazaların saysam adları güzel
Haritada yeri insanı özel
Yılda bir olsa da Sivas a da gel
Ekmeğiyle suyu tatlı Sivasın

Bozbayır’ım anlat ama bitmez ki
Sivas ın hasreti serden gitmez ki
Yazsan mürekkebim ona yetmez ki
Her şeyi bir başka canım Sivasın

Halife Bozbayır