Ağlıyorum mahmur gözlüm
Hissediyor mu yüreğin?
Büyük söylemişim meğer,
Asla derdim; bir ağlayan görsem
Hüzün yaylasında sürü otlatmadım, gam çekerim diye
Aşk şarabı yudumlayıp, sevemedim ölesiye
Dinlediğim her acıyı, tefekkürle pay eyledim
Keder dağı yaklaştıkça tebessümle sınır çizdim
Teslim olmadım gama
Yük yığmadım kalbime
Kadere bel bağlamadım,Çok direndim ağlamadım

Böyle geçti uzun ömür ağladığım düne kadar
Tesellime ortak olan bağlamammış vefakar
Bir kul gördüm acımasız
Nemrut canlandı belleğimde
Tekmeliyor zalimane yerde yatan özürlüyü
Hiddetini bastırmamış lanet akıyor ağzından
Dayanırmı buna yürek
Hızlandırdım adımları yaklaştım arkasından
Allahtan kork diyerek yapıştım yakasından

Saldırıya geçti hemen, savurdu yumruğunu
Ani dirsek hareketim buldu göğüs boşluğunu.
Yeri taradı gözleri, bulamadı bir silah
Gelenleri görünce uzaklaştı koşarak.
Kucaklayıp kaldırdım; yerdeki yaralıyı
Sordum ona kim diye? saldırgan belalıyı
Gözünden yaş boşaldı oğlum dedi. Yutkundu!..
Titreyen parmağıyla avucundakini sundu.
Dilendiğim gün boyu bir lokma ekmek için
Anlamıyor bu aklım zulmeder bana niçin
Topladığım parayı almak istedi benden
Günahkar olacaktı Allah razı olsun senden
Dedi bana dönerek Rabbim ona acısın
Hızır gibi yetiştin sen düşkün ilacısın
Elimden tutunarak kalktı yerden usulca
Tozlarını silkerek oturttum yüksek banka
Sordum tebessüm edip oturduğu adresi
Dedi oğul bilmiyom gecekondu yöresi
Bindirdim otobüse gideceği mekana
Dedim ona usulca hoşça gidesin ana
Elimi bırakmadı gözleri gene doldu
Masumane halinden gözler sevgiyi buldu
Sağol yavrum aziz ol üzme sakın ananı
İtme sakın göğsünden sana şefkat sunanı
Derken otobüs hızla kalktı duraktan
O anda gözyaşlarım sıralandı yanaktan

Mahmur gözlüm ağladım
Ağlattılar gelde gör
Gerçekten uzaklaşıp
Yaşanılmaz asla kör
Evlat zulmüne düçar eli öpülesi anaydı
Cefa eden taş kalpli
Temelsiz bir binaydı
El kaldıran caniler asla şefkat bulmasın
Dayanmıyor yüreğim analar ağlamasın

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN