Bir bayram sabahı yine benimse yüreğim buruk
Sevincimi boğuyor sokaktaki şu çarpıklık
O ne yinemi bir garip hele sen şu haline bak.
Hele bir bak şu hale insanım diyen sende bak
Yalnız bakma biraz düşün düşünerek insanca bak
Allah a Dine Nebiye vicdanına eğil de bak
Kızıyorsun dostum bana anlıyorum çatık kaştan
Varsa sende ver üç kuruş defol git diyorsun burdan
Bunları düşünme dersin binlercesi var bunlardan
Ben olamam, olamam ben bu yürekle asla olmaz
Şu halime bir baksana bu yürek bayram yapamaz
O bu halde iken dostum bayram bile bayram olmaz
Bu bayram dinin bayrami kalp olmalı din şefkatlı

Burası İstanbul dersin binlercesi var bunlardan
Rum evleri sur dipleri bunlar gibisine mekân
Edebiyat parçalayan bunlar sırtından parlayan
Sırça köşklerde yaşayan nerede o alçak şair
Burası İstanbul imiş medeniyetin beşiği
Medeniyet buysa eğer kırılsın onun beşiği
Bak işte gözünle gör sokak yatak taş yastığı
Birde dindarız öylemi din nerde biz nerdeyiz
O bu asrın gölgesinde paçavralar içindeyken
Hem de şehremini gibi çağdaş bilinen yerdeyken
Finolar ithal mamayla kucaklarda beslenirken
İnsanız güya öylemi insan nerde biz nerdeyiz
*
Kalk ayağa hadi canım yok mudur kalkacak gücün
Bahtına mı küstün yoksa tüken dimi umutların
Öyle bakma bitkin dostum yarına çarpsın yüreğin
Sapa sağlamsın Çok şükür dik dursun şöyle bedenin.
Adın Umut tu değil mi? Kul umutludur devamlı
Bende insanım sen gibi değilim ki senden farklı
Yaradılışın eksiksiz kalk ayağa ol yürekli
Gökten zembille inmiyor rızıklar hep alın terli
Hadi sarıl bana Umut bu bayram seninle tatlı.