İlerlemiş yaşı gelmiş yolun sununa
Kalmamış takati biri girer koluna
Tanrım sen merhamet eyle miskin kuluna
Affet günahın mahcup alma huzuruna


Hayattan kalmamış hiç umudu bitmiş,
Okutmuş çocukların sanki adam etmiş,
Adam görünen ne sormuş ne sual etmiş,
Bir gün götürüp huzurevine hapsetmiş.


Yıllarca verilen emeğin sonu böylemi,
Bazen tatlı bazense acı hayatın demi,
Kurumaz ki onların gözlerindeki nemi,
Sonraki nesil aratmayacak öncekini.


Üzülmeyelim yerimiz belli değil diye,
Çok kıymetli miras bırakıyoruz geriye,
Yavrumuzdan alacağımız büyük hediye,
Koyacaklar huzurevine yaşlıyız diye.


Sanki razı mı hallerinden, aslında değil,
Birileri sorsa dinlese dert bin, bir değil,
Adı huzurevi ancak hiç huzurlu değil,
Yetişen yeni nesilde bize var bu meyil.

KARTAL Etem: 05.11.09