İTİRAF ( 1995)
Ne menem şey sana gizlice yanmak
Seni sonsuz sevmelerim
Baharın tütsüsü gibi gözlerinin matemi
Seni yıldızlar kadar sevdim…
Asıl yadsınılmayan bu…

Zaten sevgi bir yanılsama değil mi
Bir yanılsama değil midir hayat
Seni baharlarda seni dalgalarla sevdim
Kalbime her vuruşunda saatin tiktakı
İçimde kıpırdayan bir ceylan
Kayaları okşayan her dalga
Seni anımsatan ellerim oluyor…

Sen çiçek tomurcuğu
Güneşe abanan bir sevgisin
Dumursuz ve narin…

Seni yıldızlar kadar sevdim
Yalın bir aşktı özlem
Sana duyulan ihtirastı
Seni kardelenler gibi sevdim
Zaten bulutlar yoksun değil mi senden
Ve üzerine buzlar kaplayan ölüm…

Baharlarda sevdim seni
Matemin yalnızlığımı öldürüyordu
Sen gülümsüyordun çiçekler gülüyordu
Yapraklar unutturamazdı aşkımızı
güz dökmüş baharlarda sevdim seni

Oysa
Seni ırmakların gürültüsüne katan ben
Bir türkü tutturmuşum palandökende hüzünlü
Dağlar seni yankılamış,
Üzerine gölge düşüren ölümden ırak
Papatyaların öbeğine sunulan sevdamız
bir demet çiçekte saklı şimdi…

Palandökende yankılanan sen
Rizede kayaları döven ellerimden ırak
Dalgaları kemiren bir aşkın hüznüyle yoksun
Ve ben seni hep dalgalarda seviyorum..

Seni dolunun yağışında
Yağmurun öbekleştiği kuytularda seviyorum
Seni aşkı emzirircesine
Seni gülleri ellercesine seviyorum
Ve seni öfkelenen yüreğimde yutan ben
Narin bir çiçek gibi
Bir begonya bir gül gibi saklayan ben
Ben dinmeyenim
Dinmeyen bir sevgiyim akarsularda
Ve seni karları yoklayan güneş gibi seviyorum
Seni bulutlardan kıskanan yağmur gibi
Çöllerdeki serap gibi
Seni Rize ‘de balık ağlarında
Ve Kaçkar dağları’nda
Eski takalar yüzdükçe sularda
Şavkın yankılandıkça denizden
Seni suları okşar gibi
Ve nefes alır gibi sevdim
Seni güneş doğdukça
Ve deniz kabardıkça sevdim
Seni hep sevdim..
ben dinmeyenim
dinmeyen bir sevgiyim akarsularda…..(1995)

YUNUS YAVUZ/ BOZKIRIN ŞAİRİ / ERZURUM