Giderken götürdün, yaşama hevesimi
Ardına taktın, aldın dört mevsimi
İsmimi, cismimi, her şeyimi
Giderken götürdün hasretten başka ne varsa
Bıraktın bir tek yürek yangını özlemi bana
Giderken götürdün sen, yaşama sevincimi
Yüzümde gülümsememi, içimde neşemi
Giderken aldın götürdün, benden hepsini
Bir kuru yaprak gibi
Ezile ezile taşlaşmış toprak gibi
İkiye kırılmış mızrak gibi
Kaldım anlamından uzak
Kaldım kendimi yitirmiş
Kaldım ben sensiz
Giderken götürdün ışığımı, aydınlığımı
Gözlerim kaldı fersiz
Artık ne söylesem yersiz
İnan kalbim durdu atmıyor
Yaşanmıyor çünkü sensiz
Yaşanmıyor çünkü nefessiz
Savruldu yüreğimin son külleri de, şimdi kaldı hissiz
Giderken götürdün son nefesimi
Onun için yaşıyor saymıyorum kendimi
Tane tane her zerremi
Giderken götürdün hem dünyamı, hem ahretimi
Giderken götürdün
Götürdün...


Gürsel İLERİ