Gecenin ayazı
Yorgan gibi inerken
Tütsülü çatılara
Karanlık
Sinsi bir yılan misali
Sokuluyordu
Şehrin tenha sokaklarına

Rüzgârın terkisine aldığı
Savruk çöpler
Sarhoş gibi uçuyordu havada
Yağmur
Yağsam mı yağmasam mı?
Diye düşünürken
Bir yandan bulutlarını topluyordu
Çevredeki dağların doruklarında

Sokak kenarını mesken tutmuş
Kadının çığlığı karışıyordu
Balalısının muşta sesine
Cılız köpek
Açlığının uğultusuyla yanıtlıyordu
Çakan şimşeğin gürültüsünü

Aniden bastıran sağanak
Yıkamaya çalışıyordu
Zamanın kirini
Kaldırımlarından
Sermayeyi alkole yüklemiş adam
Pür telaş koşuyordu
Evinin kuytusuna
Taşlara takılan ayakları
Küfür olup dökülüyordu
Dudaklarından

Ay
Cılız ışığıyla örtmeye çalışırken
İşlenen günahları
Gece
Keyfini çıkartıyordu
Saatlerle sınırlanmış
İşgalinin

Gün yavaş yavaş görünmeye
Başlayınca denizin ötesinden
Hiçbir şey yaşanmamış gibi
Gülümsüyordu kent
Yorgun yüzünün
Gerisinden

Eser Aslanlı
izmir