Âfâk_a düşen yıldızı gördüm de bu gün ben,
Şaştım bakakaldım niye düşmüş diyerek ben,

Parlak vede topmuş gibi gördüm de şaşırdım,
Baktım biri var gördü hemen kaçtı bakarken.

Baktım kaçıyor, konduğu yerden bakıyorken,
Ben yolda durup , resmini çektim kaçıyorken,

Birden bire kayboldu , bu neymiş diye şaştım,
İnsan gibi şey , gördü de kayboldu bakarken.

Âlem’ de meğer başkası varmış da, giderken,
Ufkum’ da yanan yıldızı sandım , bakıyorken,

Ben bir cahilim, yıldıza şaştım da bakardım,
Kayboldu bu yıldız, yola durmuş bakıyorken.

Toplandı duyanlar yola, ben orda bakarken,
Herkeste telaş vardı , neden geldi bu derken,

Kimdir diye bakmıştı, gelenler de düşündüm,
Gördüm ki gelenler şaşırır, /yolda bakarken./

Yüksel’ se şaşırmış buna, yoldan geçiyorken,
Anlatsa’ da herkeslere yok ! der düşünürken,

Aydır görünen der de, geçermiş, / gülerekten, /
Şaşmış da bu Yüksel ! deli olmuş, giderekten.

Aruz vezni
( Mef’ûlü / Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün )


Ahmet Yüksel Şanlı er
03 Kasım 2009-11-03
Antalya.