Tüm ümitlerimi yıkıp karşıma
Çıkmaz sokak gibi dikildin kader
Kara sevdaları yığıp başıma
Kale suru gibi çekildin kader

Ah senin elinden ben neler çektim
Sevda sellerine kapılıp aktım
Deli rüzgar ile sinemi yaktım
Peşime çok kötü takıldın kader

Ne gün acıdın ki gözde yaşlara
Yaz’ımı döndürdün soğuk kışlara
Başımı vurup da her gün taşlara
Bir çivi misali çakıldın kader

Elimi uzattım dalım kırıldı
Gıyabımda bile karar verildi
Seviyorum dedim hesap soruldu
Sen benden,ben senden sıkıldın kader

Her zaman engeldin yoluma çıktın
Zavallı gönlümün köşkünü yıktın
Nedense hep bana kafaya taktın
Sinsice yanıma sokuldun kader

Kaçar mı sanırsın halkın gözünden
İnsan oğlu bağlanırmış sözünden
Senin bana yaptıkların yüzünden
Hatırdan,gönülden söküldün kader

Davranmadın bana samimi,içten
Düşürdün her zaman tâkattan,güçten
Son bahar gelmeden sende ağaçtan
Bir yaprak misali döküldün kader

Her yaptığından da ben ders alırdım
Bir güzel göstersen mutlu olurdum
Oysa ki, ben seni çelik bilirdim
Bir teneke gibi büküldün kader

Ömrünce murada ermesin diye
Yaptığını kimse görmesin diye
Çıkıp da çiçekler vermesin diye
Taşlara,betona ekildin kader

Lüzumsuz meydanlık”agora” gibi
Sert rüzgar ardında bir “bora”gibi
Sağlığa zararlı sigara gibi
Günde yirmi defa yakıldın kader

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ