Kahretmiş kadere yıkmış kendini
Bırakmış sıla ya sevdiklerini
Çıkınlamış kalbe tüm dertlerini
Sarılmış şaraba sımsıkı adam

Âleme boş verip sinmiş köşeye
Aklını fikrini takmış bir şeye
Dünya yı sığdırmış bir tek şişeye
Sarılmış şaraba sım sıkı adam

Feleğinden yemiş o tokadını
Hafızadan silmiş insan varlığını
Kaybetmiş bu adam uygarlığını
Sarılmış şaraba sımsıkı adam

Çuldan palazları çekmiş sırtına
Yırtık birde hasır koymuş altına
Sarılmış sırdaşı şarap dostuna
Cihan yansa bile tınmaz bu adam

Saç sakal karışıp keçeye dönmüş
Bit pire üstünde krallık kurmuş
Adam haşereyle can ciğer olmuş
Cihan yansa bile tınmaz bu adam

O aldırmaz adam, bu gün bir başka
Aylardır tanırım değil bu şaka
O benzemiş bu gün, aç bir vaşağa
İsyan çıkaracak, o suskun adam

O uyuşuk adam bir dev di sanki
Bir başkalaşmıştı o an inan ki
Bir konuştu adam, filozof ne ki
Felsefe koymadı o suskun adam

Kendine yuh çekti haykırarak tan
Sonra bize baktı yutkunarak tan
Ben insanım dedi hıçkırarak tan
Yüreğimi yaktı o suskun adam

Dedi ki çektiğim yeter felekten
Adım attı ama yıkıldı birden
Sırdaşı, yoldaşı düştü elinden
Dostundan ilk ve son ayrıldı adam

Neden sonra geldi bir çift görevli
İlk kez yanındaydı devletin eli
Bırakın der gibi baktı kederli
Yumdu gözlerini açmadı adam.