diyemedim...
gözlerinin karanlığında kaybolan duygularım vardı,
ve aslında;
gönlüm herşeyden vazgeçecek kadar fedakardı,
ama olmadı...

kuramadım sana o iki kelimeyi,
haykıramadım sana seni sevdiğimi,
nedenler,amaçlar,sorunlar buğuladı yüreğimi,
anlatamadım geleceği aslında seninle düşlediğimi...

yüreğimin içinde pas tutmuş ayrı bir sevgi,
içimi ah bi bilsen nasıl yedi,
yok işte yok bu acının bir tarifi,
cümlelerim sana o iki kelimeyi söyleyemedi..

anlatmalıydım oysa dilime yapışıp kalan herşeyi,
anlatmalıydım içimde nasıl yer ettiğini,
anlatmalıydım oysa içimde ki bu büyük hevesi,
ama duygularım yüreğimi yedi bitirdi...

anlatamayacağım olmayacak çünkü eminim,
çünkü belki hayatını yakabilecek tek kişi benim,
benim saatlerim zamansız işliyor delikanlı,
ben öyle bir zaman diliminde esirim...

bu şiiri okumayacaksın hiçbir zaman biliyorum,
belki de bu yüzden bu cümleleri rahat kuruyorum,
ve okuyamayacağını bildiğim için o iki kelimeyi kuruyorum;
seni seviyorum...