İnanma nutuklara, atanlara iyi bak.
Şehit Mehmetçiklere, onur madalyası tak.
Şanlı ordum olmasa, bu ülke bölünürdü.
Esaret başlayınca, milletim döğünürdü.

Devletine sahip çık, Cumhuriyet senindir.
İnan ki dünyadaki, en değerli rejimdir.
Atatürk kurdu onu, milletine armağan.
Vatan hainlerinin, manda dedikleri an.

Bak tarihe Türk oğlu, her zaman düşmanın var.
Palazlandıkları an, birliğin görür zarar.
Onların fikri belli, bu toprakları bölmek.
Onların sonu hüsran, kurşunlanarak ölmek.

Düşman uyumaz dostum, olacaksın uyanık.
Laylomcu olanlara, yazıklar olsun yazık.
Bundan mı kurdu Atam, hiç yoktan bu devleti.
İşte bundan seviyor, Ata’yı Türk milleti.

Ümmetçiler yobazlar, devşirme hokkabazlar.
Hainlere yüz veren, yalancı madrabazlar.
Mehmetçikler ölürken, kılınız kıpırdamaz.
Analar yas tutarken, yüreğinizde yanmaz.

Yirmi dokuz isyan var, her zaman hain bunlar.
Onların lisanından, ancak kuyucu anlar.
Ben kürt kardeşlerime, demiyorum ki hain.
Ermeni dönmeleri, yetmiyor mu celalin.

Emperyalist ülkeler, besliyorlar sıpayı.
Maksat ülkeyi bölmek, paylaşırlar pastayı.
Daha doksan yıl önce, denediler ya bunu.
Yunanlının kaçarken, kıçından düştü donu.

Ey muhteşem Atatürk, gerçekten büyükmüşsün.
Gençliğe hitabende, geleceği görmüşsün.
Dışta vardır hep düşman, içerdede demiştin.
Devletin bekasına, sen öğütler vermiştin.

İşte bu ahval üzre, seksen altı yıl geçti.
Bütün bunları düşün, kolla Cumhuriyeti.
Taviz verme haine, böldürme vatanını.
Üzmeyelim milletim, şehidimi Atamı.

Türkmendağlı diyor ki, oyunu bozmalıyız.
Vatan hainlerini, tükrükle boğmalıyız.
Şimdi birlik zamanı, el ele tutuşalım.
Bu hain katillere, hesabını soralım. HİLMİ CAN. (2492)
29.EKİM.2009.