Ar değildi kovulduğum mesken
Ve arşın az gelirdi kesik ölçülerim için
Duvarlara kazınan ilahi yazıtlarım yoktu belki
Ama
Şiir öldürmüşlüğüm oldu ara sıra
Kod adım, kelime boğazlayan
Ederim yıkık, değerim viran
Linç acılarla ezilirken göğüs kafesim
Takatimdi tam ortadan yırtılan
Acı çektikçe boya atar insan
Müsadenizle bayım başımı kökünden kesmeliyim
Geçmişe vurduğumuz darbenin tek adı var
İsyan..
Yıllanmışlığına leke sürülmüş bir şişe şaraptık
Mayası itinasız bozulan
…
Yan yanaydık.. günlerden ehli keyf
Huzuruma diyecek yok
Adımlarımda akut seyreden günah sancısı
Bilmeden sövülgen topraklarınızımı çiğnedim
Ayaklarımın yerden kesilmesi an meselesi
Üzgünüm bayım
Arşınladığım bu yeryüzü sizin miydi?
Kov şimdi huzurundan
Bizi ayık yakalayan tüm melekleri
Töhmet altında ezilsin bütün sevaplar
Bakar mısınız bayım, teyit etmeliyim?
Dilimizde süre niyetine gevelediğimiz bu veda
Bizim miydi?