28
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2115
Okunma
ölüm sessizliğinde
yere çakılan yapraklar gibi
sensizliğin en ölümcül anıydı
tanıdım onu
ruhumu içti önce...
bedenimi çürüttü...
geçmez saatlere asılı kaldı zaman
ve seni düşündüğüm her an
içim içimi b/öldü...
en karanlığında gecenin olan oldu...
bir kibrit aleviydi aşk...
yandı ve söndü...
küllerinden yalnızlık doğdu....
not= arkadaşlar yarın akşam askere gidiyorum.erteledik durduk ama artık kaçış yok...sizden ayrılmak zor olacak..fırsat buldukça gelmeye çalışacağım..hepiniz kendinize iyi bakın...şiirle kalın....