Ardı ardına takılan boncuklar gibi
Düşüyor mutluluk göz yaşların,

Bir haber.
Yıkıntı.
Ecel oyunu yeniden başlıyor.
Huzur tekrar yer altına gizleniyor, mimiklerinden...

Yok olası karanlıklar iniyor yeryüzüne
Toprak kokusu edalı yayılıyor teninin her zerresine

Sanrılı rüyaların ağrılı uyanışlarında,
ıssız yakarışlar yayılıyor anne dilinden.

Kelimeler sarhoş varoşluk yolunda,
Özlem yok oluş parkelerinde ilerliyor, ulaşılmaz...

Düşünce kaplar, aklın yetersizliğini,
Gelecek günün şimdisinde kalır umut yığıntıları.
Tatlı hislerin yağmur damlalarından iner gülümsemelerin.

Çiy kuşluk vakti albenili kadın gibi buluşur yaprakla...
Aceleci davranır güneş etkisine kanlasın vücut
Sil ömrün yara kabuklarını acı değmemiş olsun
Sabah ezanında...

Sahipsiz, cam ardından izlerim seni melodim...
Beni sana çaresiz bırakma...