AMED…
yine geldın aklıma, derin bir acı muallak bir sancı hissetim.
Loş ışınğında tarih kokan bağrına yaslanamamanın acısı sancısı…
Oysa ne düşlerim vardı sana dair …
Zifiri karanlıkta yıldızlarla dertleşecektım bağrında
Tarihi üstüme çekip, güvenle hülyalara dalacak ;
Yarin mis kokusunu senin nazlı saçlarında bulcaktım
Affet beni gelemedim …
Vefasızım biliyorrum ahti peymanımda durmadım
rüyalarda hülyalarda kalmamalıydı gelmeliydim
lahuti bir dem de serapları çırılçıplak soymalı
gerçek yanlarımı sana demlemeliydim
dedim ya vefasızlık şiarım olmuş…
affet beni gelemedim..
özlemin teker teker dökyo saçlarımı
neden saçlarım ,dökülen ciğerlerim kalbim olmalı
beyazlara börünen saçlarım vefasızlık ediyor
yüreğim kararmalı hasretle amad dediği zaman
yer yerinden oynamalı kısa bir süre kalbim durmalıydı
hayır yok işte vafasızlık bağlamış urganlarını …
soluklarım senden gayrı yerelde atyor
nasılda ihanet etmiş oksijenle hala kendini avutyor
tek soluğum olmalı, bir kerede seni içime çekmeli
bir ömür, hayat kaynağım olmalı idi bu soluk
hala farklı yerlerdeyim farklı soluklardayım…
vefasızım işte…
neyarlar sana farklı ismimler takmış
nasılda yapmacık duruyor şaka gibi
gelip kulaklarına fısıldamalıydım
amed sin demeliydim sana
senin toprakalrında sana yakışmayan ayakalrı değdirmemeliydim
vefasızım işeTE…
29.07.2009 12:08:19