Yıllarca yürüdüm sahil yolundan,
Dalgalar kumsalda iz bırakmadı.
Gemim demirlendi sevda koyunda,
Dermanım tükendi, öz bırakmadı.

Ab-ı iksirini cana değiren,
Benlik sarayımı yıkıp deviren,
Şaşı bakışımı bire çeviren,
İkiyi seyrana göz bırakmadı.

Üç mevsim geçirdik kapandı çağlar,
Vücut ikliminde bozuldu bağlar,
Bir yanımda derya, birinde dağlar,
Yolu yokuş etti düz bırakmadı.

Keremle Aslı’ya çevirdi beni,
Çöllere benzedi gözümün nemi,
Ateşe döndürdü muhabbet demi,
Yakıp viran etti köz bırakmadı.

Ne varsa önüme serdiklerini,
Gönül bahçemizden derdiklerini,
Çekip geri aldı verdiklerini,
Elimde tutacak koz bırakmadı.

“Her nefis tadacak bir gün ölmeği”
Kaç yüzüncü gördük biz bu örneği,
En nihayet giydik, yokluk gömleği,
Dilimi lal etti, söz bırakmadı.

Ne belalar geldi, geçti serimden,
Gönül hançer yedi, yedi yerinden,
Yaralandım yaram, gayet derinden,
Ömür kışa döndü, güz bırakmadı.

28.Kasım.1998…….Mustafa YARALI