Batıyor yeni günün sabahı sessizlikte
Herkeze günaydın derken nedense
Yalnızlık senfonisi benim içinmi
Yitikliğe kurban giderken sessizce

Evimin sıvası dökük benim gibi
Ona nem düşman banaysa gözlerin
Şiirler yazardım önceleri
Belki keder belki aşktı dizelerim
Olsun sen vardın yinede sevgilim

Bir karartı karşımda
Korkuyorum geceleri söylemesemde
Bir nasırım vardı kalbimde
Açılmıcak sanmıştım
Kandırmışım kendimi meyerse

Egemde bir yürek ağlıyor içlice
Beni tanıyan varsa
Ordaki benim delice
Nefesimde haykırış çıkmak istiyor
Bırakmıyorki özlemin hücrelerimi sarıyor

Odamın karşısında bir sokak lambası
Yanıyor arada benim gibi ışığı soluk
Dile gelse konuşasın onda da bir boşluk
Bana benziyor ne varsa bende
Sadece yokluk

Parçalanır kalemim her seni yazsa
Ne istiyorsun yazsana desemde
Susuyor sadece benim gibi sessizde
Beynimde bir uğultu
Savaşlar var yüreğimde

Çıkmak istiyor sulh olsun bedende
Ellerin halen benimle git desemde
Belki bir gün dönüceksin gittiğin gibi
Ben burda olurmuyum eskisi gibi
Unutma
Giden sen oldun ölense aşkın takendisi.....