Senin sessiz bakışların vardı
Kendini haykırarak anlatan
Ürkektiler birazda sanki,
Her seferinde daha canlıydılar,
Daha yeni...

Ya gözlerin,
O bakışların sahibi gözlerin.
Sen yanımdayken bile seni özleten gözlerin vardı,
Bakamazdım onlara
Parlaktı içleri, güneşten bile parlaktı.

Ya ellerin,
Yumuşak ve sıcak derisinin ateşi nasıl yakar bilir misin?
Gözyaşımla ıslattığım ellerin,
Dokunduğumda içim titrerdi,
Kalbim daha bi hızlı atardı
Korkardım yanmaya
Ufacık bi çocuk gibi..

Ve kalbin vardı,
En derin okyanustan daha derin
Gittikçe daha hızlı dibe çöktüm
Her saniye daha bi sona yaklaştım sandım.
Ama sonu yoktu kalbinin..
Boğulurken yetiştin imdadıma
Nefesim oldun, sesim vede soluğum..
Artık öyle bir yere geldimki,
Ne ciğerimdeki hava yeter çıkmaya,
Nede yalnız dibe ulaşmaya.
Bu okyanusta sensiz en fazla bikaç dakika yaşarım ben,
Bana nefes vermezsen bu derinlikte
Boğulmak sonum olur ,
Ve o masmavi kalbin bana mezar.