Oldum olası sevmem pazar günlerini.
Seven yürekler el ele sokaktan geçer,
Kıskançlığım tutar;
Sarmaş dolaş parklarda gezer,
Monalisa kafe de karşılıklı otururlar;
Birbirlerine manalı manalı bakarlar.

Oldum olası sevmem pazar günlerini.
Sanki işe gidecekmiş gibi erken kalkarım,
Daha gelmemiş olur bulmaca ekli gazeteler,
Açılmamış olur kasaplar, bakkallar,
Kapalı olur hastaneler, eczaneler,
Hepsinin ayrı ayrı nöbetçisini bulmalar.

Oldum olası sevmem pazar günlerini.
Herkes uyuyor diye açamam radyonun sesini,
Sessizce dolanmayı, çıkarmadan ayak sesini,
Onarım var deyip;
Suların, elektriklerin kesilmesini,
Ve dakikalarca beklemeyi otobüsün gelmesini.

Oldum olası sevmem pazar günlerini.
Komşu oğlanları dam da,
Komşu kızları cam da,
Aah aah benim kaderi kara Leylam’da.
Babası evde.
Gelemez bana.

İşte bak bugün yine Pazar.
Benim sevmemem ne yazar.
Şimdi herkes;
Yahu bu şair ne diyor pazar pazar,
Deyip bana kızar.