AFFET...


Söz gümüşse, sükut altın mı?
Bu söz her yola çıkar mı?
Sustum, sustum bu kadar mı?
Susan hep kazanır mı?
Kaybet,kaybet
Kaybettim nihayet
Püryan eyledi letafet
Kelamsızsa her nota
Yolum çıkmaz sokaklarda
Susmasın dil,haklı dava
Bu ne muamma
Ey gönül,beni azad et
Affet...

HAZAN
2009
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Herşeyi affedip susamayız. "Hoşgörü gösterin..." Diyen sesler çok yüseliyor bu ara. Elbette hoşgörülecek kusurlar da vardır. Ama, kasden yapılan, hep kendine yontan, yalnız kendini ve yandaşlarının çıkarını ve selametini düşünenleri eğlemleri ve eğlem sahiplerini hoş göremeyiz, affedemeyiz. Kasda müncer olmayan, çaresizlik ve imkansızlık içinde yapılan hatalar bir, iki defa hoş görülebilir. Kendisini uyanık, karşısındakini saf gören zihniyeti, kişiyi, toplumu yönettiğini söyleyen sahtecileri asla hoş görüp effedemeyiz. Çünkü bunlar, kendilerine gösterilen bu insani duyguğu sonradan kendilerine tanınan bir hak kabuledip, hata ve suçlarını katmerlendiriyorlar.

Anlamsız hoşgörülerimizin çokluğu sayesinde, çıkarcılar, menfaatperesler çok kullandılar bu toplumu,iyi niyetli güzel yürekli insanlarımızı. Affedip sokağa salverdiğimiz suçlular, hırsızlar... bu suçlarının katmerlisini, en korkunçlarını işlediler topluma karıştıklarında. Ve bozuk düzen yasa tanımazlık alıp başını gitti.

Bütün bunlar herşeyin, hoşgörünün de, affın da, dozunda ve çok düşünülerek yapılmasının gerektiğini öğretmeli bize. Aksi halde kirliliğe bulanmış, toplumsal arazı yenmek, yoketmek mümkün olmayacak

Yine çok düşündürdü, yüreğimde tuğyanlar kabarttı anlamlı harika şiiriniz.
Taktir ve tebriklerimle kutluyorum değerli şair Hazan hanımı.


kempol tarafından 10/16/2009 4:40:04 PM zamanında düzenlenmiştir.