Ne kalpazan ne oyundu bu şehir
Günleri unuttum ayları unuttum.
Maskelerin arkasında durur tren,
Senelere seferini unutmuş, yarı tehir
Nerdesin benim ey gerçek yüzüm.
Şimdi buz kütleleri sol yanımda erir...

Bakışlar aynaların en kör hali
Geceler yıldızlara küs, duygular firari
Ben bende miyim... yoksa nerdeyim
En uç noktada, gözlerinin içinde fenerdeyim.
Kızıl kıyamet, o yokuşun ardını andırıyor.

Aşkı kumbarasına saklayıp kuruş kuruş harcadığı
Ah ulan şehir nelerimi almadın ki sen
Kıyı köşeyi mekân edinmiş dilencinin, avuç açtığı
Hayıflandığını sandığın yerdeyim.

Bakma gözlerime nehir, benim göz yaşlarım olmasaydı
Böyle güzel akar mıydın.
Oysa yüreğimi çitlembik kokulu dağların ardına sakladım
Senin aktığın yere,ben böyle karamsar bakarmıydım
Hayallerimi çalarken bana hiç sormadın şehir.

Bir özden bakışını, en içten yalvarışın kutlandığı yere bağışladım.
Senin fosforların ışıtmıyor artık beni
Unut beni şehir, son hazırladığın kefen benin, yaşlandım
Bohçasını unutmuş insan sürüleri senin, beni bana bırak yeter.