TERS YÜZÜM

-Emine Balıoğuz’a

Bir isme bin yıllık cisim vermişiz
Bizim gibi millet nerde Emine’m!
Türk namıyla kutlu bir yay germişiz
Küfr’ün kol gezdiği yerde Emine’m!

İç eyledik üç kıtalık yabanı
Ümmet Has’ımızdı Deve Çobanı
Gül Benizi bozan Küffar çıbanı
Yaktık fitnebaz şehirde Emine’m!

Girdiği her yurda melânet eken
Köküne mazlumun kanını çeken
Kal’asına zulmün Haç’ını diken
Her halkı yenmiştik bir de Emine’m!

Şimdi.. melûl-mahzun bütün geçmişim
Şimdi.. uhuvvetsiz bir yol seçmişim
OBA âdabımdan AB’a göçmüşüm
Ruhum pak vermiyor; kirde Emine’m!

Can helâle küstü, canlandı haram
Kör bıçak ucunda azmakta yaram
Batı goygoycusu süflî maskaram
Medet aramakta şerde Emine’m!

Nizam-ı Âlem’im; Tevhidî yoldu
Dâvâm; İstihzalık bir âlem oldu
Yüreğin Nas rengi sarardı soldu
Madde göze çekti perde Emine’m!

Dışım saray, içim cinnet besliyor
Ben vermeyen dilim El’i sesliyor
Püsküllü başımız Serpuş süslüyor
Baş bağladık dertten derde Emine’m!

Sabır ve şükürde zahmet çekilse
Hilimle ilime tohum ekilse
Ünsiyete tevekkülle bakılsa
Yakîn Hakk okunur serde Emine’m!

Görüneni değil, ters yüzü çevir
İlimsizin âlim devridir devir
Gün gün can bulmakta Enkaz-ı Sev(i)r
Namerd başbelâsı merde Emine’m!

Bekir YALÇINKAYA



BU VATAN

(Sayın Bekir Yalçınkaya Üstad’a Hasbihalimdir.)

’Buram buram kokan Anadoludur.
Yolumuz ;asrın adli için Tevhid yoludur.’
Hükümdarı tabeası hepsi Allah kuludur.
Devrin esaret zincirin kırmak gerek Üstadım!...

Burçlarımda nazlı hilal azametle salınır.
Bu ne zillet öz yurdumda esir gibi yaşanır.
Eli kanlı yaban burda kurum kurum salınır.
Özümüzü sözümüzü duyurmalı Üstadım!

Cahiliye döneminde ne saraylar var idi.
Bir çoğu da azametli hatta som altın idi.
Çiğnenen hak-hukuk idi başta dalkavuk idi.
Yerle yeksan oldu hepsi afetlerle Üstadım!..

Dil zikirle inildeyip kalp gözü açılınca.
Halk görevini bilerek işi ele alınca.
Gösterişe hiç gerek yok bilgilice ,yalınca.
Çalışmalı başarmalı zor işleri Üstadım!...

Kafes kapısını açıp dışarıya bakmalı.
Karanlığın üzerine ışık gibi akmalı.
Gerekirse başımıza cihad tacı takmalı.
Olanlara ibretlice bakılmalı Üstadım!...

Ne zaman ki haram lokma girdi evlat ağzına.
Melanetler işte o dem başladı lal ağzına.
Aşık bile hak hakikatı almadı ağzına.
Artık Yunus’la Mevlana yetişmiyor Üstadım!...

Gülüyoruz fıkralarla ağlanacak hallere.
Kaptırmışız gidiyoruz yamuk esen yellere.
Selam bile veremedik gerçek dost gönüllere.
Kara para girdi her şey pek kirlendi Üstadım!...

Kayıp kentin çocukları inim inim inlerken.
Köprü altı harabesi genç cesetler dolarken.
Ana baba evlad için saçın başın yolarken.
Şu dağlarda lanet terör kan kusuyor Üstadım!...

Saya saya hiç bitmiyor bu melanet dertlerim.
Her geçen gün kan ağlarım derdi derde eklerim.
Yaşlandı bu kalbim artık gözüm yaşlı teklerim.
Hasbihalim acı oldu bakma bana Üstadım!...


Emine Balı Oğuz