3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1174
Okunma
Kara kalem yazdım;
çala kalem...
Geleceği olmayan dizeler karaladım.
Timsah gözyaşları döktüm gecelere.
Öyle ya ,bu son benim suçumdu.
Bazen;
sustum sorulan sorular karşısında.
Cevap verme yetimi körelttim.
Sıkıldım cevabını bildiğim,
ama söylemekten utandığım
gelecek suallerine ;
yalan yalnış cevaplar çizmekten.
Her çizdiğim cevabın içinde,
kırmızıyı yasakladım.
Kan ve tutkudan korktum hep.
İkisi de ürpertti .
Gökgürültüsü uyutmadı beni.
Sahi neydi o dün gece?
aklımda bir sürü,
şiirden, nameden binbir hece.
Oku oku bitmedi bu yalnızlık
ve tükendi mi sandın,
sen kaçtıkça o geldi;
koynuma girdi ayrılık.
Yine cevabını bildiğim
Ama söylemekten utandığım;
sorular sordu bu hasret.
Oturdum taburume,
çizdim kendime;
kırmızıdan yoksun bir kale.
5.0
100% (1)