[ italikkalp boşluguma yazılan reçeteydin sen..
tedavisiz ve vefasız bir gülüşle arkanı dönüp giderken...
ve o benim son bakısımdı hayata ,bize ve masum gözlerine...
şimdiyse ruhum felçlerde aklıma gelen her fikri düşündükçe...
ayaga kalkamıyorum yada basımı kaldıramıyorum yastıktan...
ya şimdi baskasıylaysan yada şimdi cok yanlızsan...
yada sana yardım edemiyorsam yada varlıgım sana zararsa...
aklıma gelen her fikir düşünüldükce zindandır şu yaralı gönlüme...

ve adeta
gece hapsetti beni sensizlige...
ve ben
ritim tutuyorum hayatı bana bırakmakdan gidişlerine...
alıştım sensiz dört duvara resimlerini çizmeye ...
gülüşlerin bir kartpostal gitmek istedigim şehirlere...
yanlız ve sensiz gidemem ....
ve ben biliyorum ki
tedavisiz bu kalbin kalp atısları...
ve güneş hiç bu kadar kaybolmamıstı...

şimdi git gideceksen
özgürlügüm zindan karamsarlıgım kapalı ceza evi olsun...

Metin Telışık ]