Gene hangi duayı okudun anne,
vurulduğum yerde güneş açtı
Yine mi ağlıyorsun anne,
cennetime yağmur yağdı

Üzülme anne ağlama,
sırtımdan yedim kurşunu kalbimden değil.
Öylece duruyor hayallerim,
vatanım şerefsizlere yar değil.

izin günümde be anam.
Yarime mektup yazdım o gün.
Kınalı ellerinin kokusunu özledim demiş,
Bir kalp çizip içine de şafağımı yazmıştım.

Birliğe döndüğümde erkenden yatmış,
Gece beni bir üç nöbetine uyandırmaya gelen çavuşla
rüyamda seni gördüğüm ve beni uyandırdığı için tartışmıştım.

Sıkı giyin oğlum, hasta olma sakın ve paran var mı diye soruyordun
Ben de her zamanki gibi var anne diyordum, var.
Hiç olmadı be anam, hiç olmadı
Nasıl isterdim, ardımda bir yar bir de ana bırakmıştım.

Sağ olsun tertibim cemil memleketinden tütün getirmiş, sigarasız kalmıyorduk.
O gece birlikte gittik nöbete.
yolda bana ’Sanki bu gece birşeyler olacak’ der gibi bakıyordu
Ama yiğitti söylemiyordu.
Nöbeti devraldığımızda garip bir sızı çöktü benim de içime.
sanki terli terli su içiyor, seni üzüyordum be anam,
öyle birşeydi işte.

Nasıl oldu anlamadım!
Cemil ’yere yat’ dediğinde çoktan yerde bulmuştum kendimi.
anlamadım vurulduğumu, sıcacık birşey hissettim sırtımda terliyordum,
sanki yaz gelmiş öğlen sıcağı çökmüştü tepeme.

Dudaklarım kurudu birden
Cemil ’dayan’ diyordu ama ağlıyordu
gözyaşları yüzüme damladığında verdim son nefesimi.

İşte o an sana ilk ihanetimi ettim anne.
Önce atalarım, sonra yarim canlandı birden gözümde.
Hoşgör be anam, kızma.
ben de evlenip baba olacaktım
Daha adını bile koymamıştık oğlumuzun,


Bilmiyorum duyuyor musunuz sesimizi
Korkmayın, ağlamayın, gurur duyun.
Vasiyetimizdir.
Öyle evlatlar yetiştirin ki,
adları Mehmet, soyadları Şehit olsun.

YILMAZ/ÖZDEMİR