Kısa künyem; şehit Mehmet,Cudi Dağından.
Pusuda kör bir kurşun delip geçti bağrımdan.

Sarılıp,göğsümdeki Ayyıldızlı bayrağa,
Ana kucağı gibi,düştüm kara toprağa.

Vatan oldu toprak,kanımızla sulandı,
Tabutumuz omuzlarda memlekete yollandı.

Acı vermiyor bana bedenimdeki yaram.
Baş ucumda ağlıyor,zavallı garip anam.

Yüreğindeki ateş göz yaşını kurutmuş.
Sanki,şehit anası olduğunu unutmuş.

Yalnız değilim anam bu kutsal yolculukta.
Alanyalı Ahmet’te yanımdaki tabutta.

Askere de birlikte gelmiştik onunla biz,
Şehadette de Cennette de aynı tertibiz.

Cudi Dağından biz buraya dağıtım olduk.
Gelip yemyeşil bir vadide karargah kurduk.

Meyve bahçeleri içinde buz gibi sular,
Tarifi imkânsız,ebedi bir hayat sundular.

Senin yerinde hazır benim yanı başımda.
Anam,nurdan bir taç giyeceksin başına.

Ne olursun üzülme,ağlama güzel anam.
Sen ağladıkça bak nasıl kanıyor yaram.

Demedin mi yollarken kulağıma eğilip,
Sütüm helâldir oğul,ya gazi ol ya şehit.

Kuşanıp silahımı her gün kıtama gidiyorum.
Düşmanla savaşıyor ve nöbet tutuyorum.

Bu sabah bir sessizlik,bu gün bir tuhaflık var,
Bir günde yaz tükendi,sanki geldi Sonbahar.

Tüm yapraklar pörsüdü,akar sular kuruyor.
Kalbim yerinden fırlayacak gibi vuruyor.

Gözümüze melekler bir tülbent bağlıyorlar.
Onlar da çok üzgün,onlar da ağlıyorlar.

Bilmiyorum,burada tuhaf şeyler oluyor.
Ne yaprak kıpırdıyor,ne de kuşlar uçuyor.

Biraz sonra bağlanan gözümüzü açtılar,
Kanat açıp uçarak bizden uzaklaştılar.

Sadece bir tek melek duruyordu karşıda.
Hüzünle bakıyordu elindeki kağıda.

Üzgün titrek bir sesle okumaya başladı.
Anladık ki af çıkıp hainler bağışlandı.

Cudiyi görüyorum,topraktan kan akıyor.
Yüreğindeki ateş,burada beni yakıyor.

Kanımızı satarak şan şöhret kazananlar.
Naaşımıza basarak ikbale uzananlar.

Siz affetseniz de anam sizi affetmez.
Bu vebal için size koca bir ömür yetmez.

Hesabı biz sizinle burada göreceğiz.
Bizler bu vatan için bin defa öleceğiz.

YILMAZ/ÖZDEMİR