Birbirinden görür uygunluk başlar
Doğru söyle, hoplar şu insanoğlu.
Ona inen inse, yarılır taşlar
Almaz şifa haplar, şu insanoğlu.

Dilinde kemik yok her yöne döner
Bileği güçlüye çatınca söner
Zayıfı bulunca tamamen biner
Fırsat bulur ipler, şu insanoğlu.

İçkiye, namaza her gün devamlı
Dinlediğine hep aynı kıvamlı
Gördüğüne şartlı bakar, evhamlı
Kalbe hançer saplar, şu insanoğlu.

Keyfince yaşarken günahtan saymaz
Sanırsın doğuştan sarhoş hiç aymaz
Cezayı gördükçe suçundan caymaz
Ölür, hüzün kaplar şu insanoğlu.

“Allah beni mecbur affedecek” der
Bulduğu lokmayı düşünmeden yer
Kendine yeterli rızkta, yoktur ter
Yarın dizden hoplar, şu insanoğlu.

Yaşantısı olmuş dini, imanı
Cayır, cayır yanar çıkmaz dumanı
Hesaba durunca gevrer dümeni
Akıl başa toplar, şu insanoğlu.

Hem kadı, hem yargıç ayaktan asar
Etiketli görse torpilden tısar
Dursunî’yi sevmez damgayı basar
Dolsa doymaz küpler, şu insanoğlu.

DURSUN YEŞİL