Bak sevdiğin mevsim...

Geldi yine sonbahar,

Yaprak dökümü.

İçimde barınan duyguların sökümü,

Neye yarar olsada hükmü ?

Vurmuşsun yazının altına

Nasıl olsa mührü...


Gururum incindi, söyleyip durma

Hançeri saplayıp, insafsızca vurma

Sözlerin cok acı, zehir zemberek

Nasıl tahammül etsin söyle bu yürek.

Biliyorum, bunların artık hepsi bahane

Sunmak isterdim hayatı sana

En güzelinden şahane...

Doğmaz güneş battığı yerden bir daha.

Dönmez giden zaman istesende geriye,

Bırak kalsın herşey yerli yerinde...

Bak işte sevdiğin mevsim, sonbahar

Eylül`de düşen yaprak, seversin lakin

Ekim`de hüzünle bakan, bir çift göz

Akan bir damla yaş.

Sakın ola görme hakir...



İçindeki yangının cehennem ateşiydi yar

En kutsal tapınağın,

Barınağın oldu yar.

Sana kol kanat gerdi,

Yoluna tereddütsüz can verdi.

Sanıyormusun yoktu, senden başka

Hiç bir tasası derdi...


Bilesin yoluna ömrünü verdi.



Sevgi Özcelik