Neye kapatsam gözlerimi
açtığım hep sen oluyorsun..
Uyuduğum her uykuyu
gözlerinle karşılıyorsun...
uçurumsu düşler görüyorum
Sonunda hep ellerim sensiz kalıyor
nedense hep düşen oluyorum,
seni düşleyen...



Başlayan herşey seninle son buluyor,
ve bi qün son buLan biz olmuşken,
bu sonu sonladıracak bir "sen" arıyor qönlüm..
malum yoksun!
Ve yokluğuuna katılmış bi geceyle
daha da yakıyorsun sana yangın gönlümü..
Ateşe verdiğin bi kaç damla gözyaşımla
Sana ağlıyoruz şimdi..
Artık sadece kendimi yakıyorum,
Sevdamın külleri avuçlarımda..
Ve dilimde aşktan kalma bir şarkı,
Hüzzam makamında..


Üşüyorum..
İçimde yanan ateş sensizliği
salıyor üzerime..
Sen yerine sensizliğe sarılıyorum gene
Hatırla!
düşleri uykularımızda ezberlemiştik
Ve aşkı gözlerimizde...
Şimdi uykular sensizliğe uyandırıyor beni,
Gözlerim usul usul kapanıyor...


Sevdayı öldürmeyeyim derken,
Farkında değiLim...
Ölümüm kendini intihar ediyor...


Ve sevda ölümümün kanına bulanıyor...
Malum yoksun...
Sanırım artık bende öyle..