On bir yıldız vardı gecede ,sönmeyen
Tekti güneş ,tekten yangın yeri misali
Ay dönüyor, sadece onda secde ediyordu.HAŞA!rüyada
Tabir edilen ilmi rüyaydı
ilmi fıkıhtı!ilmi rüyaydı!
Hayırlara vesileydi!Hayırdı!

Dost bildiği yaban eller
Kül zerrelerinin uçuştuğu ırakta bırakmışlardı.
Karanlık soğukluklarda

Kızıl gömleğini tanımadığı bilmediği topraklardan getirmişlerde
Bildik tanıdık,şevkatli dost yüreğe, emaneten

Sabırdı en büyük erdem
Sabırdı en kıymetli hazine
İlimdi irfandı hep birlikte dile geldi

Yakıcı sıcaktan kavrulmuştu kervan
Kör bir bilinmezden ,kör derinliklerden
örselenmiş terkedlmiş bir beden
Açmayan bir goncaydı,acımasızca kırmışlardı dalından
Bir damla suydu o
Nur-a gark olmuştu ,yükseldikçe
ALLAH’ın hikmetiydi
inançlı kalbi yürüyordu ardı sıra,esir misali ,bilinmeyene ,meçhule

tutulmuştu yüreği,yaşanılmamış nehirlerde coşmuştu içi
Huzura refaha giden yolda esen yeller gibiydi
Sanki uçacak gibi kanat takmıştı
Bir bulut hafifliğinde
Bir yaprak telaşeliğindeydi gönlü
Apaçık feryat ediyorduda,duymuyordu hiç bir esintiyi

Siyahtan daha siyah
Karadan daha karaydı gözleri
Gece gibi katran gibi yakut gibi zifir gibi

Sarsılmıştı hayali
Sarsılmıştı benliği
Sarsılmıştı kainat
Görmemişti böyle ulvi bir nur cemal daha

Şiddetle karşı çıktı ,boyun eğmedi
Ayıklık haliydi,meşguldü takva ile

Bütün ruhaniyetini
Bütün benliğini
Bütün zihinlerini
Bütün duygularını,
Terazi mizan etmişti
Kelepçelemişti,karanlık bir hücreye kilitlemişti

Gönlünde ALLAH saygısı
İnançlı kalbi
Düşünce gücü
İlim ve hikmet vardı

Şayan olmuştu yüceliğe,yüceliklerden