17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1409
Okunma

hiçlik bildiğim boşluğun
dokunuşlarında
tırnaklarımla
kelimeleri kanatıyorum
kan sızıyor manalarda
bir yerlerim acıyor
düştüğüm sessizlikte
kapıları sonuna kadar açıyorum
aslında
bir tebessümdü koşan
içimdeki çocuğun
oyun bahçesine
düşüp de kalkamayan
sen
koca adam
inan ki acımıyorum sana
.
.
.
b@r@n