Sadece beş adım yaşam
Karanlığın ortasında üçüncü adımda yakalanan ışık
Benim için bir saatte olsa, tebessümlerimi saklıyor
Ortamın soğukluğundan
Güneşin yakıcılığına devrederken zaman
Ve o zamanın içinde direnirken bedenim
Ruhumu avuçlarımın arasından özgürlüğüne bırakıyorum

Al senin olsun dağlar
Ormanlarında gezinirken, kayın ağaçlarının altında gölgelensin
Patikalarında yürürken, zirvene yol göster
Kayalıklarına tırmansın, korkusuzca
Uçurumlarından atlasın, tereddüt etmeden
Kartalların kanatlarında özgürlüğün tadını, doyasıya çıkarsın

Şimdi saati doldu ışığın
Ayaklarımın altından çekilirken yavaş yavaş
Son kırıntısında ışığın yüzümde hüznün acı burukluğu
Dördüncü adımım
Arkası beşinci adım
Son bir adım karanlığa
Ve sonra usulca uzanıyorum gecenin koynuna
Yıldızsızken gece, gözlerimi yumup
Yüreğimin sandalını, mavi denizlere yolluyorum

O denizler ki fırtınalarıyla savursun açıklarına
Bilinmeze sürüklesin, kaybolsun maviliğinde
Sislerinde gizlesin, görünmesin kimselere
Yağmurlarına yakalansın, arınsın damlalarda
Martıların beyaz kanatları altında hüznünü istediği gibi yaşasın

Yaşamak beş adım, sıkışmış dört duvar arasında
Demir kapının arkasında ben önünde sen
Giderken ardında bıraktıklarınla sen eksilirken
Birinci adımı attığım ilk andan itibaren
Mavi denizlerde, yüreğim sensizliği
Dağlarda ruhum, seni özgürce yaşarken
Ben çoğalıyordum

.
.
.

b@r@n