Ben sizin mahalleden seni deli gibi severek geçen çocuk..
Hani kalbinde hep kırmızı karanfiller açan,
Hani şiir yazacak cesareti gözlerinden çalan çocuk..
Bütün şiirlerini semalara yazan,
Kucak kucak topladığı papatyaları gönlünün cennetlerine umarsızca salan,
Hani geceleri baktığın yıldızları senin için şiirlerinde bal kalbin gibi parlatan çocuk..

Ne dünya umrumda ne bir rüya,
Simit satmaya razıyım pencerenin altında..
Bana bir gülümse yeterki bir olsun hayaller.
Bu kalbimin ilk gözyaşlarıydı aşkına,
Ve son..Yazan bir masalden beri...
Kaderi ’sen’ yazmış gibi hayatta şimdi kalbim,
Alabora denizlerinde açıklarında batmak bilmeyen güneşlerinin gözlerinde biter.
Dur!..Bir kader,
Bu aşkın,
Beni hergün derinlerine çeker..
Tek dileğim benim ol yeter,
Gül kokunla sev yeter,
Dert biter o zaman,
Şiirlerime çicekler diker küçük ellerle yazdığım dizeler,
Sen,ben ve seninle kuracağımız hayaller,
Bir dinlesen bu şarkımı umut gözlerine açar çicekler,
Bir anlasan bu aşkımı sen ve ben ve hep mutlu günler...

Seni,sana hiç dokunmadan sevebilen çocuk,
Hani yolların üzerinde hep görmeden yanından geçtiğin,
Seni sana şiirlerinde melekmişsin gibi anlatan çocuk,
Tanısan dünyalar kadar seveceğin...

Cesaretim olmadı hiç konuşmaya,
Seninle bir türlü tanışmaya,
Seni görünce titrerdi ellerim,
Yüreğim düğümlenirdi yine,
Bu kalbimin ilk gözyaşlarıydı aşkına,
Ve son ... yazan bir masaldan beri...

Sen mahallenin süleyman bakkalındaydın bu aşık çocuk oradaydı,
İnanmazsın ama hep yanındaydı,
Sen mahallenin Rıfat kasabındaydın,
Bu aşkına galip çocuk sıradaydı hep arkandaydı..
Sen okul çıkışlarında minübüsleri bekleyedururken,
Aşkınla yanan çocuk orada olduğunun farkındaydı..
Ağlardı içim,
Tutulan dilim için her gece prova yapardı aynalar karşısında,
Şiirler yazar cesaretini toplardı güya,
Allahım rüyamıydı gül yüzüne bakakaldığım anlarda,
Belki o da bana bakar beni anlar da,
Bir kelime yazar dudaklarıyla,
Ah be kader ah!..
Bu kalbimin ilk gözyaşlarıydı aşkına,
Ve son.. Yazan bir masaldan beri..

Güneşleri 25...(mart olabilir)bak bir nisan akşamıydı,
Yine aynı saatte aynı yerde hep esen o aynı rüzgar,
Aynı aşık çocuk uzaklardan gül yüzüne bakma çabasıyla önüne geçen insanlara kızar..
Yanına gelmek için parça parça olmuş kalbini bir araya toplamaya çalışırken,
Sen her akşam bindiğin hiçbir yer minübüslerine yerine ,
Metalik lacivert koltukları deri arabaya binerken,
O değilde arabayı kullanan çocuğu yanağından öpüp ’sevgilim’ derken,
İki buçuk sene geçti ’ya kalbim daha çok erken konuşmak için’ derken,
Bunu hiç mi hesapa katmamıştım?
Her acı unutulur bir gün,
Ben seni içimde dünyanın sekizinci haritası yaptım...
Sense hiç bilmeden bitirdiğin bu aşkta,
Tanrıyı ve kalbimi bu aşka şahit bıraktın.

Bu kalbimin ilk gözyaşlarıydı aşkına,
Ve son...Yazan bir masaldan beri...