Kaç sabah uyandım
güneşle beraber
sensiz …
kaç sabah uyandım
sarılmamış ellerin bedenime
bensiz …
oysa ben her sabah
özlemini çekerdim akşamların
birbirine , kavuşsun diye
bedenlerimiz …



sana kavuşmanın
seninle beraber olmanın
âsüde güzelliğini yaşar
hayalini kurardım
gün boyu hep ,
sana olan duygularımın
bir yanardağ misali
patlamasından korkar ,
kelimelerin bile
kifayetsiz kaldığı
içimde ki fırtınaları
dindirmeye çalışırdım
tarifsiz …



rüyalarımda bile seni görür
kabusların etkisiyle
uyandığımda
yataktan kalkar
sana bakardım
seni yanımda görünce ,
seninle beraber olmanın
mutluluğunu ,
heyecanını yaşar…
seni ne kadar
çok sevdiğimi
daha iyi anlardım
anlatamadığım
duygularımı ise
şiirlerimle
yansıtırdım ...



belki çok zordu bilmiyorum
belki de imkansız
senin için ,
ama ben hep
hep bekledim
bıkmadan usanmadan
o iki kelimelik
seni seviyorum sözünü
senden duymayı ,
ruhumun derinliklerinde
sihirli kelimeyle
yüreğimde ki
sevda ateşine
belki de
su serpmeyi ...



söylersin diye
yıllarca ,
hep hayalini ettim
umutla ,
umutla bekledim ...
ne zor şeymiş meğerse
seni seviyorum demek
çok geçte olsa
anladım ,
birazcık geç
farkettim ...






-------------------------- ( 2009 )