At biner, ok atar, kılıç çekerken;
Konu olur bir destana Mehmetçik!
Adaletin tohumunu ekerken,
Değer verir her insana Mehmetçik!

Bir yanda subayı, bir yanda eri;
Manga-manga, bölük-bölük neferi.
Malazgirt Zaferi, Mohaç Seferi,
Gurur verir, her an bana Mehmetçik!

Nöbete giderken, silahı elde;
Cepheye koşarken kefeni belde;
Depremde, krizde, yangında, selde;
Sahipsize olur ana Mehmetçik!

Karadır kaşları, eladır gözü;
Haksızlığa asla dayanmaz özü;
Uğurlarken anasının son sözü:
“Helal olsun, sütüm sana Mehmetçik” !

Türkiye`m güreşir Dünyada başa,
Her insan sonunda yaslanır taşa.
Dünyalar durdukça varol, çok yaşa;
Sen lazımsın bu vatana Mehmetçik!

Sır dolu, işine hiç akıl ermez;
Toprak çok kutsaldır, bir karış vermez!
Düşmanı methedip, dostunu yermez;
Korkum yoktur senden yana Mehmetçik!

Şanla dalgalanır, al bayrak inmez!
Tekerrür eder mi tarih, bilinmez!
Çanakkale hatırlardan silinmez,
Yazık olur akan kana Mehmetçik!

Türk`üz, Türk oğluyuz, ne mutlu bize!
Sınırda düşmana vermeyiz vize.
Süngülerle göndeririz denize,
Sözlerimden çıkar mana Mehmetçik!

Aslan Mehmed`ime değmesin nazar;
Nereye yürüse bir destan yazar!
Batıda Viyana, Doğuda Hazar;
Belki uğrar Erivan`a Mehmetçik!

Kul Bahri`dir size şiiri sunan,
Asker mektubudur sanki okunan.
Çekinir tüm Dünya, vız gelir Yunan;
Mecbur kalsa kıyar cana Mehmetçik!