Bir Pazar gecesi heryer bem beyaz
Yağan kardan seni sordum ağladım
Üşütüyor gülüm beni insafsız ayaz
Yerlere kendimi serdim ağladım

Gelirsin sandım kalkmadım yerden
Geçen saat ile sabah oldu birden
Kurtar diye ne olur beni dardan
Kapında divan durdum ağladım

Beklemekten yorgun düştüm
Düştüğüm yere bir mezar eştim
Uğrunda ölüyorum diye coştum
Ne çare mezara girdim ağladım

Ne sevdin beni ne benimle ağladın
Ömür boyu sürünmemi sağladın
Gel artık nolur yüreğimi dağladın
yıllardır hayalin kurdum ağladım

Ne olurdu sanki olsaydın yanımda
Senin olsaydı varlığımda canımda
Senin sevdan akar üşür kanımda
Beyaz gelinliğin gördüm ağladım

Sen gitsende hayalin kaldı gözümde
İsyan yoktur nede bir hile sözümde
Okşayamayacağım saçlarını dizimde
Binkere kendimi vurdum ağladım

Ozan KOMAN’ın sevdası mahşere kaldı
Ne birgün rahat etti onsuz nede güldü
Bir zamanlar sevdiğim vardı oda öldü
Kimsesizliğimi ellere verdim ağladım

Ozan KOMAN