Seni gördüm birkaç gece önce rüyamda.
Nede üzgün duruyordun bilemezsin
Karanlıktı, yüzünü tam göremedim.
İçimde garip bir burukluk vardı
O gecenin sabahında.
Yoksa yoksa sen hasta mısın?
Sağlığına dikkat et bir tanem.
Sana bir tanem dedim
Buna hakkım olmamasına rağmen
Kendimi alamadım,
Parmaklarıma yenildim.
Sana bir tanem derken içim titredi,
Ürperdim her nedense…
Biliyor musun?
Sanki seninle bu güne kadar her gün
Görüşmüşüz ve görüşmeyeli bir hafta gibi
Koca bir ömür geçmişçesine
Sabırsız ve sanki aklını yitirmiş gibiyim.
Ey sen!
Her gece gökyüzüne bakarak parmağımla
Kaşlarını, dudaklarını, gözlerini çizdiğim.
Sokaklarda sersem, sersem dolaşmama
Sebep olan sen! Söylermisin?
Varlığından şüphe duyduğum mutluluğun
Kendisi misin?...
Şu an sana bir nefes kadar yakın olmak
Ancak hayallere mahsusmuş.
Ben dünyanın bir ucunda, sen ise İstanbul’da.
Mesafelerin ne önemi olabilir ki?
Ben sana aşığım ötesi yok!
Sen bu okuduklarını belki ciddiye almaz
Gülüp alay bile edebilirsin. Klasikleşmiş
Ve bu devirde yaşanılması imkânsız
Duyguları olduğu gibi önüne sermeye
Çalışan benle.
Şunu bil ki, şu an ölümle pençeleşen
Umarsız bir hasta misali, şu karşımdaki
Asık suratlı duvarlarla konuşuyorum
Sanki senle konuşur gibi.
Haklısın.. Son satırlarda biraz abartı olabilir
Ama kalbim ne dediyse yazdım.
Çünkü sana aşığım, ötesi yok… Bu şiir sana …i